کنوانسیون روتردام
رشد فزاینده تولید و تجارت مواد شیمیایی در سه دهه گذشته نگرانی هایی را در مورد خطرات احتمالی ناشی از مواد شیمیایی خطرناک و سموم دفع آفات بوجود آورد. کشورهای فاقد زیرساخت کافی برای نظارت بر واردات و کاربرد این مواد شیمیایی به عنوان موارد آسیب پذیر در این ارتباط شناخته می شوند.
در پاسخ به این نگرانی ها، یرنامه محیط زیست ملل متحد (UNEP) و سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO) برنامه های تبادل اطلاعات داوطلبانه را در اواسط دهه 1980 تدوین و ترویج دادند. در سال 1985، FAO آیین نامه بین الملل رفتار حرفه ای در توزیع و استفاده از افتکشها را تدوین نمود وUNEP در سال 1987 دستورالعمل های لندن در مبادله اطلاعات در مورد مواد شیمیایی در تجارت بین المللی را ارائه نمود. در سال 1989، این دو سازمان بطور همگام فرایند داوطلبانه اعلام رضایت قبلی (PIC) را جهت اجرا در مقررات فوق الذکر معرفی کردند و این دو مقررات در کنار هم، کمک کردند که دولتها از دارا بودن اطلاعات لازم برای ارزیابی خطرات مواد شیمیایی و اتخاذ تصمیمات آگاهانه در باره واردات آینده خود اطمینان حاصل کنند.
شرکت کنندگان در کنفرانس محیط زیست و توسعه سازمان ملل متحد که در سال 1992 در برزیل برگزار شد (اجلاس سران ریو) فصل 19 برنامه 21 را تصویب کردند که خواستار ایجاد ابزاری قانونی و الزام آور برای رویه داوطلبانه PIC تا سال 2000 شده بود و متعاقبا مذاکراتی در این راستا میان UNEP و FAO در مارس 1996 آغاز و در مارس 1998 پایان یافت. بدین ترتیب متن کنوانسیون روتردام در مورد رویه اعلام موافقت قبلی برای تعدادی از مواد شیمیایی خطرناک و سموم دفع آفات در تجارت بین المللی تصویب و در کنفرانس اعضای تام الاختیار که در روتردام در 10 سپتامبر 1998 برگزار شد ، به امضاء رسید.
بر این اساس کنوانسیون رونردام با آگاهی از تأثیرات زیانبار برخی از مواد شیمیایی و سموم دفع آفات خطرناک در‌تجارت بین‌الملل بر محیط زیست و سلامت انسان، با یادآوری مفاد مربوط به اعلامیه ریو‌درخصوص محیط زیست و توسعه و فصل 19 دستورکار 21 در مورد «مدیریت صحیح‌سازگار با محیط زیست مواد شیمیایی سمی از جمله جلوگیری از نقل و انتقال بین‌المللی‌محصولات سمی و خطرناک به طورغیرقانونی» توسط توسط UNEP وFAO تدوین شد.
در کشور جمهوری اسلامی ایران کنوانسیون روتردام در تاریخ 21/12/1382 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و در تاریخ 25/12/1382 انتشار یافت .
این کنوانسیون مشتمل بر30 ماده و 6 ضمیمه است.
متن ترجمه شده ی این کنوانسیون از اینجا قابل دریافت می‌باشد.